ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การพิมพ์ดิจิทัลได้พัฒนาไปอย่างรวดเร็วและมีศักยภาพที่ดีในการทดแทนการพิมพ์สกรีนอะไรคือความแตกต่างระหว่างกระบวนการพิมพ์ทั้งสองนี้ และวิธีการทำความเข้าใจและเลือก?ต่อไปนี้คือการวิเคราะห์โดยละเอียดและตีความลักษณะทางเทคนิคและแนวโน้มการพัฒนาของการพิมพ์ดิจิทัลและการพิมพ์สกรีน

การพิมพ์หมายถึงการใช้สีย้อมหรือสีเพื่อสร้างภาพและข้อความบนพื้นผิวของผ้านับตั้งแต่การพัฒนาเทคโนโลยีการพิมพ์ ได้เกิดรูปแบบที่มีกระบวนการพิมพ์ที่หลากหลาย เช่น การพิมพ์สกรีน การพิมพ์สกรีนแบบโรตารี่ การพิมพ์ลูกกลิ้ง และการพิมพ์ดิจิทัลขอบเขตของการใช้กระบวนการพิมพ์ต่างๆ ต่างกัน ลักษณะกระบวนการต่างกัน อุปกรณ์การพิมพ์และวัสดุสิ้นเปลืองที่ใช้ก็ต่างกันด้วยเนื่องจากกระบวนการพิมพ์แบบคลาสสิกแบบดั้งเดิม การพิมพ์สกรีนมีการใช้งานที่หลากหลาย และมีสัดส่วนที่ค่อนข้างสูงในอุตสาหกรรมการพิมพ์ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การพิมพ์ดิจิทัลได้พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว และหลายคนคิดว่าจะมีแนวโน้มมาแทนที่การพิมพ์สกรีนอะไรคือความแตกต่างระหว่างกระบวนการพิมพ์ทั้งสองนี้?วิเคราะห์ความแตกต่างระหว่างการพิมพ์ดิจิทัลและการพิมพ์สกรีนที่นี่

ประเภทของวัสดุการพิมพ์มีความแตกต่างกันเล็กน้อย

การพิมพ์ดิจิตอลแบ่งออกเป็นห้าประเภท: การพิมพ์ดิจิตอลกรด การพิมพ์ดิจิตอลปฏิกิริยา การพิมพ์ดิจิตอลระบายสี การพิมพ์การถ่ายเทความร้อนแบบกระจายอำนาจ และการพิมพ์ดิจิทัลแบบฉีดตรงแบบกระจายศูนย์หมึกพิมพ์กรดแบบดิจิตอลเหมาะสำหรับผ้าขนสัตว์ ไหม และเส้นใยโปรตีนอื่นๆ และเส้นใยไนลอน และผ้าอื่นๆหมึกสีย้อมรีแอกทีฟการพิมพ์แบบดิจิทัลเหมาะสำหรับการพิมพ์ดิจิทัลบนผ้าฝ้าย ลินิน เส้นใยวิสคอส และผ้าไหม และสามารถใช้สำหรับการพิมพ์ดิจิทัลบนผ้าฝ้าย ผ้าไหม ผ้าขนสัตว์ และผ้าใยธรรมชาติอื่นๆหมึกพิมพ์สีดิจิทัลเหมาะสำหรับการพิมพ์สีอิงค์เจ็ทดิจิทัลสำหรับผ้าฝ้าย ผ้าไหม เส้นใยเคมีและผ้าผสม ผ้าถัก เสื้อกันหนาว ผ้าขนหนู และผ้าห่มหมึกพิมพ์ถ่ายโอนความร้อนแบบดิจิทัลเหมาะสำหรับการพิมพ์ถ่ายโอนโพลีเอสเตอร์ ผ้าไม่ทอ เซรามิก และวัสดุอื่นๆหมึกพิมพ์แบบฉีดตรงแบบดิจิตอลสำหรับการพิมพ์แบบดิจิทัลเหมาะสำหรับการพิมพ์ดิจิทัลของผ้าโพลีเอสเตอร์ เช่น ผ้าตกแต่ง ผ้าธง แบนเนอร์ ฯลฯ

การพิมพ์สกรีนแบบดั้งเดิมไม่มีข้อได้เปรียบเหนือการพิมพ์ดิจิทัลในประเภทของวัสดุการพิมพ์มากนักประการแรก รูปแบบการพิมพ์ของการพิมพ์แบบดั้งเดิมมีจำกัดความกว้างของอิงค์เจ็ทของเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทดิจิตอลอุตสาหกรรมขนาดใหญ่สามารถเข้าถึงได้ถึง 3 ~ 4 เมตร และสามารถพิมพ์ได้อย่างต่อเนื่องโดยไม่จำกัดความยาวพวกเขาสามารถสร้างสายการผลิตทั้งหมดได้2. เป็นวัสดุบางอย่างที่การพิมพ์ด้วยหมึกแบบน้ำแบบดั้งเดิมไม่สามารถบรรลุประสิทธิภาพที่ดีขึ้นได้ด้วยเหตุผลนี้ เฉพาะหมึกตัวทำละลายเท่านั้นที่สามารถใช้ได้สำหรับการพิมพ์ ในขณะที่การพิมพ์ดิจิทัลสามารถใช้หมึกแบบน้ำสำหรับการพิมพ์อิงค์เจ็ตบนวัสดุใดๆ ก็ได้ ซึ่งหลีกเลี่ยงการใช้ตัวทำละลายที่ไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมไวไฟและระเบิดได้ในปริมาณมาก

สีการพิมพ์ดิจิตอลมีความสดใสมากขึ้น

ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของการพิมพ์ดิจิทัลเน้นที่ความละเอียดของสีและลวดลายเป็นหลักประการแรกในแง่ของสี หมึกพิมพ์ดิจิทัลแบ่งออกเป็นหมึกสีย้อมและหมึกสีสีของสีย้อมสว่างกว่าเม็ดสีการพิมพ์ดิจิทัลแบบกรด การพิมพ์ดิจิทัลแบบรีแอกทีฟ การพิมพ์การถ่ายเทความร้อนแบบกระจาย และการพิมพ์ดิจิทัลแบบฉีดตรงแบบกระจายตัว ล้วนใช้หมึกสีย้อมแม้ว่าการพิมพ์ดิจิทัลแบบเพ้นท์จะใช้เม็ดสีเป็นสารแต่งสี แต่ทั้งหมดก็ใช้เม็ดสีระดับนาโนสำหรับหมึกเฉพาะ ตราบใดที่มีการทำเส้นโค้ง ICC พิเศษที่ตรงกัน การแสดงสีก็สามารถทำได้ถึงขีดสุดสีของการพิมพ์หน้าจอแบบเดิมขึ้นอยู่กับการชนกันของจุดสี่สี และอีกสีหนึ่งถูกควบคุมโดยการปรับสีหมึกก่อนการพิมพ์ และการแสดงสีไม่ดีเท่าการพิมพ์ดิจิทัลนอกจากนี้ ในการพิมพ์ดิจิทัล หมึกสีใช้เม็ดสีขนาดนาโน และสีย้อมในหมึกสีย้อมสามารถละลายน้ำได้แม้ว่าจะเป็นหมึกถ่ายโอนระเหิดชนิดกระจาย เม็ดสียังเป็นระดับนาโน

ความวิจิตรของรูปแบบการพิมพ์ดิจิตอลนั้นสัมพันธ์กับลักษณะของหัวพิมพ์อิงค์เจ็ทและความเร็วในการพิมพ์ยิ่งหยดหมึกของหัวพิมพ์อิงค์เจ็ตเล็กลง ความแม่นยำในการพิมพ์ก็จะยิ่งสูงขึ้นหยดหมึกของหัวพิมพ์ไมโครเพียโซอิเล็กทริกของเอปสันมีขนาดเล็กที่สุดแม้ว่าหยดหมึกของหัวพิมพ์อุตสาหกรรมจะมีขนาดใหญ่กว่า แต่ก็สามารถพิมพ์ภาพได้อย่างแม่นยำที่ 1440 dpiนอกจากนี้ สำหรับเครื่องพิมพ์เดียวกัน ยิ่งความเร็วในการพิมพ์เร็ว ความแม่นยำในการพิมพ์ก็จะยิ่งน้อยลงการพิมพ์สกรีนต้องสร้างเพลตลบก่อน ข้อผิดพลาดในกระบวนการทำเพลทและจำนวนตาข่ายของหน้าจอส่งผลต่อความวิจิตรของลวดลายในทางทฤษฎี ยิ่งรูรับแสงของหน้าจอเล็กลงเท่าไหร่ ยิ่งดี แต่สำหรับการพิมพ์ทั่วไป มักใช้หน้าจอขนาด 100-150 เมช และจุดสี่สีคือ 200 เมชยิ่งตาข่ายยิ่งสูง โอกาสที่หมึกน้ำจะบล็อกเครือข่ายก็จะยิ่งมากขึ้น ซึ่งเป็นปัญหาทั่วไปนอกจากนี้ ความแม่นยำของเพลทในระหว่างการขูดมีอิทธิพลอย่างมากต่อความวิจิตรของลวดลายที่พิมพ์การพิมพ์ด้วยเครื่องค่อนข้างดีกว่า แต่การพิมพ์ด้วยตนเองนั้นควบคุมได้ยากกว่า

เห็นได้ชัดว่าสีและกราฟิกที่ดีไม่ใช่ข้อดีของการพิมพ์สกรีนประโยชน์ของมันอยู่ในน้ำพริกสำหรับการพิมพ์แบบพิเศษ เช่น สีทอง สีเงิน สีมุก เอฟเฟกต์การแตกร้าว เอฟเฟกต์ bronzing flocking เอฟเฟกต์ฟองหนังกลับ และอื่นๆนอกจากนี้ การพิมพ์สกรีนสามารถพิมพ์เอฟเฟกต์สามมิติแบบ 3 มิติ ซึ่งยากต่อการพิมพ์แบบดิจิทัลในปัจจุบันนอกจากนี้ การทำหมึกสีขาวสำหรับการพิมพ์ดิจิตอลทำได้ยากกว่าปัจจุบันหมึกสีขาวอาศัยหมึกนำเข้าเป็นหลักในการบำรุงรักษา แต่การพิมพ์บนผ้าสีเข้มจะไม่ทำงานหากไม่มีสีขาวนี่คือความยากลำบากที่ต้องฝ่าฟันเพื่อเผยแพร่การพิมพ์ดิจิทัลในจีนให้เป็นที่นิยม

การพิมพ์ดิจิตอลมีความนุ่มนวลต่อการสัมผัส การพิมพ์สกรีนมีความคงทนของสีสูง

คุณสมบัติหลักของงานพิมพ์ ได้แก่ คุณสมบัติพื้นผิว กล่าวคือ ความรู้สึก (ความนุ่มนวล) ความเหนียว ความต้านทาน ความคงทนของสีต่อการถู และความคงทนของสีต่อสบู่การปกป้องสิ่งแวดล้อม กล่าวคือ ไม่ว่าจะเป็นฟอร์มาลดีไฮด์ เอโซ ค่า pH สารก่อมะเร็ง อะโรมาติกเอมีน พทาเลต ฯลฯ GB/T 18401-2003 “ข้อกำหนดทางเทคนิคด้านความปลอดภัยขั้นพื้นฐานแห่งชาติสำหรับผลิตภัณฑ์สิ่งทอ” ได้กำหนดรายการบางรายการข้างต้นไว้อย่างชัดเจน

การพิมพ์สกรีนแบบดั้งเดิม นอกเหนือจากการย้อมด้วยสารละลายน้ำและการย้อมแบบปล่อยแล้ว การพิมพ์ประเภทอื่นๆ ยังมีความรู้สึกเคลือบที่แข็งแกร่งขึ้นเนื่องจากปริมาณเรซินของสูตรหมึกพิมพ์เป็นสารยึดเกาะค่อนข้างสูงและปริมาณหมึกค่อนข้างมากอย่างไรก็ตาม การพิมพ์ดิจิตอลโดยพื้นฐานแล้วไม่มีความรู้สึกเคลือบ และการพิมพ์นั้นเบา บาง นุ่ม และมีการยึดเกาะที่ดีแม้แต่การพิมพ์สีแบบดิจิตอล เนื่องจากปริมาณเรซินในสูตรมีขนาดเล็กมาก จึงไม่ส่งผลต่อความรู้สึกของมือการพิมพ์ดิจิทัลแบบกรด การพิมพ์ดิจิทัลแบบรีแอกทีฟ การพิมพ์การถ่ายเทความร้อนแบบกระจาย และการพิมพ์ดิจิทัลแบบฉีดโดยตรงแบบกระจาย สิ่งเหล่านี้ไม่เคลือบผิวและไม่ส่งผลต่อความรู้สึกของเนื้อผ้าดั้งเดิม

ไม่ว่าจะเป็นหมึกพิมพ์แบบน้ำธรรมดาหรือหมึกพิมพ์สี เรซินถูกใช้เป็นสารยึดประสาน ด้านหนึ่งใช้เพื่อเพิ่มความคงทนในการยึดเกาะของสารเคลือบกับผ้าทำให้ยากต่อการแตกและหลุดออก หลังจากล้าง;ในทางกลับกัน เรซินสามารถห่อหุ้มเม็ดสี อนุภาคทำให้ยากต่อการเปลี่ยนสีโดยการเสียดสีปริมาณเรซินในหมึกพิมพ์แบบน้ำและน้ำพริกแบบดั้งเดิมคือ 20% ถึง 90% โดยปกติ 70% ถึง 80% ในขณะที่ปริมาณเรซินในหมึกพิมพ์สีในหมึกพิมพ์ดิจิทัลมีเพียง 10%ในทางทฤษฎี ความคงทนของสีต่อการถูและสบู่ของการพิมพ์ดิจิตอลจะแย่กว่าการพิมพ์แบบดั้งเดิมอันที่จริง ความคงทนของสีต่อการถูของการพิมพ์ดิจิตอลโดยไม่มีกระบวนการหลังการประมวลผลนั้นต่ำมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคงทนของสีต่อการถูแบบเปียกแม้ว่าบางครั้งความคงทนของสีต่อการทำสบู่ของการพิมพ์ดิจิตอลอาจผ่านการทดสอบตาม GB/T 3921-2008 “การทดสอบความคงทนของสีสิ่งทอไปจนถึงความคงทนของสีสบู่” แต่ก็ยังห่างไกลจากความคงทนต่อการซักของการพิมพ์แบบดั้งเดิม.ในปัจจุบัน การพิมพ์ดิจิทัลจำเป็นต้องมีการสำรวจและค้นพบเพิ่มเติมในแง่ของความคงทนของสีต่อการถูและความคงทนของสีต่อการสบู่

อุปกรณ์การพิมพ์ดิจิตอลราคาสูง

เครื่องพิมพ์มีสามประเภทหลักที่ใช้ในการพิมพ์ดิจิตอลหนึ่งคือแท็บเล็ตพีซีที่ดัดแปลงโดยเดสก์ท็อปของ Epson เช่นแท็บเล็ตที่ดัดแปลง EPSON T50โมเดลประเภทนี้ส่วนใหญ่ใช้สำหรับการพิมพ์สีขนาดเล็กและการพิมพ์ดิจิตอลด้วยหมึกค่าใช้จ่ายในการซื้อรุ่นเหล่านี้ถูกกว่ารุ่นอื่นๆ มากประการที่สองคือเครื่องพิมพ์ที่ติดตั้งหัวพิมพ์อิงค์เจ็ท Epson DX4/DX5/DX6/DX7 series ซึ่ง DX5 และ DX7 เป็นเครื่องพิมพ์ทั่วไป เช่น MIMAKI JV3-160, MUTOH 1604, MUTOH 1624, EPSONF 7080, EPSON S30680 เป็นต้น แต่ละรุ่นเหล่านี้ ค่าใช้จ่ายในการซื้อเครื่องพิมพ์แต่ละเครื่องประมาณ 100,000 หยวนปัจจุบัน หัวพิมพ์ DX4 มีราคาอยู่ที่ 4,000 หยวนต่อหัว หัวพิมพ์ DX5 ราคาอยู่ที่ 7,000 หยวนต่อหัว และหัวพิมพ์ DX7 มีราคาอยู่ที่ 12,000 หยวนที่สามคือเครื่องพิมพ์ดิจิตอลอิงค์เจ็ทอุตสาหกรรมเครื่องที่เป็นตัวแทน ได้แก่ เครื่องพิมพ์ดิจิตอลหัวฉีดอุตสาหกรรม Kyocera, เครื่องพิมพ์ดิจิตอลหัวฉีด Seiko SPT, เครื่องพิมพ์ดิจิตอลหัวฉีดอุตสาหกรรม Konica, เครื่องพิมพ์ดิจิตอลหัวฉีดอุตสาหกรรม SPECTRA ฯลฯ ต้นทุนการซื้อเครื่องพิมพ์โดยทั่วไปจะสูงกว่าสูง.ราคาตลาดของหัวพิมพ์แต่ละยี่ห้อมีมูลค่ามากกว่า 10,000 หยวน และหัวพิมพ์หนึ่งหัวสามารถพิมพ์ได้เพียงสีเดียวเท่านั้นกล่าวอีกนัยหนึ่ง หากคุณต้องการพิมพ์สี่สี เครื่องหนึ่งต้องติดตั้งหัวพิมพ์สี่หัว ค่าใช้จ่ายจึงสูงมาก

ดังนั้นต้นทุนของอุปกรณ์การพิมพ์ดิจิตอลจึงสูงมาก และหัวพิมพ์อิงค์เจ็ทซึ่งเป็นวัสดุสิ้นเปลืองหลักของเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทดิจิตอลจึงมีราคาแพงมากราคาตลาดของหมึกพิมพ์ดิจิทัลนั้นสูงกว่าวัสดุการพิมพ์แบบดั้งเดิมมาก แต่พื้นที่การพิมพ์ 1 กิโลกรัมของปริมาณหมึกที่ส่งออกนั้นเทียบไม่ได้กับพื้นที่การพิมพ์ของหมึก 1 กิโลกรัมดังนั้น การเปรียบเทียบราคาในส่วนนี้จึงขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ เช่น ชนิดของหมึกที่ใช้ ข้อกำหนดเฉพาะในการพิมพ์ และกระบวนการพิมพ์

ในการพิมพ์สกรีนแบบเดิม หน้าจอและไม้กวาดหุ้มยางเป็นวัสดุสิ้นเปลืองระหว่างการพิมพ์แบบแมนนวล และตอนนี้ค่าแรงก็มีความสำคัญมากขึ้นในบรรดาเครื่องจักรการพิมพ์แบบดั้งเดิม เครื่องพิมพ์ปลาหมึกนำเข้าและเครื่องรูปไข่มีราคาแพงกว่าเครื่องพิมพ์ในประเทศ แต่รุ่นในประเทศมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ และยังสามารถตอบสนองความต้องการของการผลิตและการใช้งานได้อีกด้วยหากคุณเปรียบเทียบกับเครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ท ค่าใช้จ่ายในการซื้อและค่าบำรุงรักษาจะต่ำกว่ามาก

การพิมพ์สกรีนจำเป็นต้องปรับปรุงการรักษาสิ่งแวดล้อม

ในแง่ของการปกป้องสิ่งแวดล้อม มลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการพิมพ์สกรีนแบบเดิมส่วนใหญ่สะท้อนให้เห็นในด้านต่อไปนี้: ปริมาณน้ำเสียและหมึกเสียที่เกิดขึ้นในกระบวนการผลิตค่อนข้างมากในกระบวนการผลิตการพิมพ์ จำเป็นต้องใช้ตัวทำละลายที่ไม่ดีและแม้แต่พลาสติไซเซอร์ (หมึกพิมพ์เทอร์โมเซตติงอาจเพิ่มสารที่ไม่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม) เช่น น้ำสำหรับพิมพ์ น้ำมันขจัดสิ่งปนเปื้อน น้ำมันไฟฟ้าสีขาว ฯลฯพนักงานพิมพ์จะต้องสัมผัสกับตัวทำละลายเคมีในการทำงานจริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้กาว สารเชื่อมขวางที่เป็นพิษ (ตัวเร่งปฏิกิริยา) ฝุ่นเคมี ฯลฯ มีผลกระทบต่อสุขภาพของผู้ปฏิบัติงาน

ในกระบวนการผลิตการพิมพ์ดิจิทัล จะมีการผลิตของเหลวเสียจำนวนหนึ่งเท่านั้นในระหว่างกระบวนการปรับขนาดก่อนการบำบัดและกระบวนการล้างหลังการบำบัด และจะมีการผลิตหมึกเสียเพียงเล็กน้อยในระหว่างกระบวนการพิมพ์อิงค์เจ็ตทั้งหมดแหล่งที่มาของมลพิษโดยรวมน้อยกว่าการพิมพ์แบบดั้งเดิม และมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของผู้ติดต่อน้อยกว่า

กล่าวโดยย่อ การพิมพ์ดิจิทัลมีวัสดุการพิมพ์ที่หลากหลาย ผลิตภัณฑ์การพิมพ์ที่มีสีสัน ลวดลายที่สวยงาม ความรู้สึกมือที่ดี และการปกป้องสิ่งแวดล้อมที่แข็งแกร่ง ซึ่งเป็นลักษณะทั่วไปของการพิมพ์อย่างไรก็ตาม เครื่องพิมพ์อิงค์เจ็ทมีราคาแพง วัสดุสิ้นเปลือง และค่าบำรุงรักษาสูง ซึ่งเป็นข้อบกพร่องเป็นการยากที่จะปรับปรุงความคงทนในการซักและความคงทนต่อการถูของผลิตภัณฑ์การพิมพ์ดิจิตอลเป็นการยากที่จะพัฒนาหมึกสีขาวที่เสถียรทำให้ไม่สามารถพิมพ์ได้ดีขึ้นบนผ้าสีดำและสีเข้มเนื่องจากข้อจำกัดของหัวพิมพ์อิงค์เจ็ท จึงเป็นเรื่องยากที่จะพัฒนาหมึกพิมพ์ที่มีเอฟเฟกต์พิเศษการพิมพ์บางครั้งต้องมีการประมวลผลล่วงหน้าและหลังการประมวลผล ซึ่งซับซ้อนกว่าการพิมพ์แบบดั้งเดิมนี่คือข้อเสียของการพิมพ์ดิจิทัลในปัจจุบัน

หากการพิมพ์สกรีนแบบดั้งเดิมต้องการพัฒนาอย่างต่อเนื่องในอุตสาหกรรมการพิมพ์ในปัจจุบัน จะต้องเข้าใจประเด็นต่อไปนี้: ปรับปรุงการปกป้องสิ่งแวดล้อมของหมึกพิมพ์ ควบคุมมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อมในการผลิตการพิมพ์ปรับปรุงการพิมพ์ผลการพิมพ์พิเศษที่มีอยู่ และพัฒนาลักษณะพิเศษการพิมพ์ใหม่ นำแนวโน้มการพิมพ์ให้ทันกับความคลั่งไคล้ 3D การพัฒนาเอฟเฟกต์การพิมพ์ 3D ที่หลากหลายในขณะที่ยังคงความคงทนของสีในการซักและถูของผลิตภัณฑ์พิมพ์ การพัฒนาเลียนแบบเอฟเฟกต์การพิมพ์น้ำหนักเบาแบบไม่ต้องสัมผัสระบบดิจิตอลในการพิมพ์ทั่วไปการพัฒนาการพิมพ์แบบกว้าง ดีที่สุดในการพัฒนาแพลตฟอร์มสายการประกอบการพิมพ์ลดความซับซ้อนของอุปกรณ์การพิมพ์ ลดต้นทุนวัสดุสิ้นเปลือง เพิ่มอัตราส่วนอินพุต-เอาท์พุตของการพิมพ์ และเพิ่มข้อได้เปรียบในการแข่งขันด้วยการพิมพ์ดิจิทัล